The great Wazalsky
Door: Rowan
Blijf op de hoogte en volg Laura en Rowan
09 September 2015 | Indonesië, Ubud
Lieve allemaal,
Weer even een update vanuit het zonnige, relaxte Bali. Vanavond is de laatste avond in ons heerlijke 'hutje' in Ubud. Morgen gaat de vakantie verder richting onze laatste bestemming aan de westkust in Tanah Lot. De afgelopen dagen hebben we volop kunnen genieten van het mooie weer.
Twee dagen nadat Lau haar PADI had binnen gesleept, hebben we de omgeving van Ubud verkend. Rond het middaguur zijn we met de shuttleservice met daarin onze vriend Putu naar het stadscentrum gereden. Ietwat opgepropt tezamen met onze mede resortbewoners, 2 gezellige Vlaamse heren en een Frans stel, pasten we net in de auto van Putu, waar we na zo'n 20 minuten opgevouwen te hebben gezeten, gelukkig zonder kleerscheuren weer uit klommen. Vervolgens hebben we ons een weg gebaand door de drukte van Ubud. Hier kwamen we tal van kraampjes met toeristische en artistieke goedjes tegen. Na Lau meerdere malen tussen de boeddhabeeldjes en lappen stof vandaan geplukt te hebben, vervolgden we onze weg naar het meer culturele erfgoed. Eerst passeerden we wat typische Balinese tempeltjes, terwijl we meerdere malen taxi aanbiedingen af moesten slaan (volgens mij leer je in Bali hoe je taxi chauffeer wordt voordat je kunt lopen, want zo'n beetje iedereen is taxichauffeur, zo lijkt het). Toen we de drukte wat uitliepen kwamen we echter snel op het pad waar we naar zochten: de Campuhan Ridge Walk, een wandeling over een heuvelrug, door de padi's, naar het oude, artistieke gedeelte van Ubud. De wandeling was erg mooi en meteen was er een verschil te zien tussen het moderne, toeristische Bali en hoe de echte Balinese mensen leven. Met hoedjes en sikkels als wadend door de rijstvelden in de bloedhete zon.
Aangekomen in het oude artistieke dorpje, waar de hoofdbezigheid eieren schilderen was, hebben we heerlijk gelunched met een goede liter Bintang bier en een prachtig uitzicht op de rijstvelden. Al met al best lekker voor een paar euro. Later die middag zijn we, ietwat gehaast, teruggewandeld richting Ubud om onze shuttle richting het hotel te halen. Dit ging net aan goed, omdat Lau op de terugweg nog wel eens verdwaalde in een of andere toeristisch winkeltje.
De volgende dag was het dan zover: het duiken naar mantaroggen stond op het programma. Om 06:45, ja zo vroeg, werden we opgehaald door duikschool Joe's. Na een flinke rit richting het zuiden en een korte meeting bij de duikschool reden we rond 08:00 naar het strand. Met vier andere duikers en twee instructeurs gingen we aan boord van een klein bootje, waarna we vertrokken richting Manta Point. De zee was behoorlijk wild en de tocht opzich was een ervaring. Het is een beetje te vergelijken met de wildwaterachtbaan in de Efteling, maar dan op grote schaal. Onderweg zagen we hoe de wilde zee tegen de rotswanden van het eiland Nusa Penida knalde en hoe de hoge golven de horizon aan het zicht onttrokken. Achter ons zagen we Mount Agung (Bali's hoogste vulkaan) opreizen in de wolken, al met al een heerlijk tochtje.
Het leek allemaal uit te lopen op een perfect dagje, alleen de manta's nog.
Na een uur varen kwamen we aan op bestemming. Hier trokken we snel de duikspullen aan en betreedden we om en om het water met een achterwaartse koprol vanaf de boot. Eenmaal onder water was de situatie echter wat minder. Door de sterke deining van de golven was het water zeer troebel en was het zicht erg slecht. Het was ook erg koud en zwemmen ging maar gedeeltelijk, aangezien je voornamelijk overgegeven was aan de sterke deining van de zee. Hand in hand gingen we voort, opzoek naar de mantarog. De zoektocht heeft ruim drie kwartier geduurd, maar, zoals we later hoorden, was dit de eerste dag sinds april dat er geen manta gezien was. Botte pech dus. Ietwat teleurgesteld, maar blij dat we uit de wasmachine van zand en golven waren en vlak voor het einde van de duik verrast werden door de derde schildpad, klommen we weer aan boord.
Vervolgens vaarden we ongeveer 45 minuten om het eiland heen naar de noordkant, waar de tweede duik plaats zou vinden (hier leefden geen manta's). De stroming was hier ook sterk maar in één richting langs een muur van koraal. Het werd dus een drift-dive. Heel relaxed zweefden we voorbij aan het prachtige koraal met daarin kogelvissen, zeeslakken en talrijke vissen in allerlei kleuren. Ondanks dat we niet gezien hadden waarvoor we kwamen, waren we toch wel blij met wat we op de tweede duik gezien hadden (en de schildpad natuurlijk).
Tijdens de wildwaterachtbaan op de terugweg hebben we nog lekker kunnen verbranden op het dek, alvorens we na een uur weer aan wal kwamen. Terug bij de duikschool kregen we een heerlijke lunch geserveerd en iedereen leek oprecht verbaasd dat we niets gezien hadden. Lau heeft nog een gratis Joe's Gone Diving t-shirt gescoord en we hebben vervolgens afscheid genomen en zijn teruggebracht naar Ubud. Hier hebben we de avond lekker doorgebracht op het resort (voornamelijk in bad) en zijn daarna lekker gaan slapen.
Vandaag hebben we een relax dag gehad. We hebben gekeken wat we nog willen doen voor de komende week en daarbuiten vooral genoten van de zon. Vanochtend hebben we lekker ontbeten en onze favoriete huiskarper Wazalsky (in de vijver in het restaurant) nog even gedag gezegd. Hier ben ik er ook achter gekomen dat je karpers beter geen appel kunt voeren. We hebben ongeveer 10 minuten vreemde blikken van mensen gehad die zo'n twintig vissen zagen spartelen om een stukje appel op te sabbelen.
Verder is de dag zonder veel spanning voorbij gegaan. Lau heeft nog een adrenaline-kick gehad van het aantreffen van het naar eigen zeggen 'een spin zo groot als je hand', wat later zo groot als je duim bleek te zijn. Ik werd net nog even verrast door de gekko toen ik opweg was naar de buiten-wc. Over het formaat van deze zal ik maar niet teveel opscheppen denk ik.
Morgen checken we hier dus uit en worden we om 10 uur opgepikt door Wayan, die ons drie tempels en wat sawa's laat zien in de omstreken en op de weg naar Tanah Lot, waar we de komende 6 nachten gaan doorbrengen.
Voor nu is dit het weer lieve mensjes, we zijn blij met al jullie lieve, leuke en ook grappige reacties, dus we zien ze graag onder dit verslag verschijnen!
Groetjes vanaf het zuidelijk halfrond en tot snel,
Rowan (en Lau).
Weer even een update vanuit het zonnige, relaxte Bali. Vanavond is de laatste avond in ons heerlijke 'hutje' in Ubud. Morgen gaat de vakantie verder richting onze laatste bestemming aan de westkust in Tanah Lot. De afgelopen dagen hebben we volop kunnen genieten van het mooie weer.
Twee dagen nadat Lau haar PADI had binnen gesleept, hebben we de omgeving van Ubud verkend. Rond het middaguur zijn we met de shuttleservice met daarin onze vriend Putu naar het stadscentrum gereden. Ietwat opgepropt tezamen met onze mede resortbewoners, 2 gezellige Vlaamse heren en een Frans stel, pasten we net in de auto van Putu, waar we na zo'n 20 minuten opgevouwen te hebben gezeten, gelukkig zonder kleerscheuren weer uit klommen. Vervolgens hebben we ons een weg gebaand door de drukte van Ubud. Hier kwamen we tal van kraampjes met toeristische en artistieke goedjes tegen. Na Lau meerdere malen tussen de boeddhabeeldjes en lappen stof vandaan geplukt te hebben, vervolgden we onze weg naar het meer culturele erfgoed. Eerst passeerden we wat typische Balinese tempeltjes, terwijl we meerdere malen taxi aanbiedingen af moesten slaan (volgens mij leer je in Bali hoe je taxi chauffeer wordt voordat je kunt lopen, want zo'n beetje iedereen is taxichauffeur, zo lijkt het). Toen we de drukte wat uitliepen kwamen we echter snel op het pad waar we naar zochten: de Campuhan Ridge Walk, een wandeling over een heuvelrug, door de padi's, naar het oude, artistieke gedeelte van Ubud. De wandeling was erg mooi en meteen was er een verschil te zien tussen het moderne, toeristische Bali en hoe de echte Balinese mensen leven. Met hoedjes en sikkels als wadend door de rijstvelden in de bloedhete zon.
Aangekomen in het oude artistieke dorpje, waar de hoofdbezigheid eieren schilderen was, hebben we heerlijk gelunched met een goede liter Bintang bier en een prachtig uitzicht op de rijstvelden. Al met al best lekker voor een paar euro. Later die middag zijn we, ietwat gehaast, teruggewandeld richting Ubud om onze shuttle richting het hotel te halen. Dit ging net aan goed, omdat Lau op de terugweg nog wel eens verdwaalde in een of andere toeristisch winkeltje.
De volgende dag was het dan zover: het duiken naar mantaroggen stond op het programma. Om 06:45, ja zo vroeg, werden we opgehaald door duikschool Joe's. Na een flinke rit richting het zuiden en een korte meeting bij de duikschool reden we rond 08:00 naar het strand. Met vier andere duikers en twee instructeurs gingen we aan boord van een klein bootje, waarna we vertrokken richting Manta Point. De zee was behoorlijk wild en de tocht opzich was een ervaring. Het is een beetje te vergelijken met de wildwaterachtbaan in de Efteling, maar dan op grote schaal. Onderweg zagen we hoe de wilde zee tegen de rotswanden van het eiland Nusa Penida knalde en hoe de hoge golven de horizon aan het zicht onttrokken. Achter ons zagen we Mount Agung (Bali's hoogste vulkaan) opreizen in de wolken, al met al een heerlijk tochtje.
Het leek allemaal uit te lopen op een perfect dagje, alleen de manta's nog.
Na een uur varen kwamen we aan op bestemming. Hier trokken we snel de duikspullen aan en betreedden we om en om het water met een achterwaartse koprol vanaf de boot. Eenmaal onder water was de situatie echter wat minder. Door de sterke deining van de golven was het water zeer troebel en was het zicht erg slecht. Het was ook erg koud en zwemmen ging maar gedeeltelijk, aangezien je voornamelijk overgegeven was aan de sterke deining van de zee. Hand in hand gingen we voort, opzoek naar de mantarog. De zoektocht heeft ruim drie kwartier geduurd, maar, zoals we later hoorden, was dit de eerste dag sinds april dat er geen manta gezien was. Botte pech dus. Ietwat teleurgesteld, maar blij dat we uit de wasmachine van zand en golven waren en vlak voor het einde van de duik verrast werden door de derde schildpad, klommen we weer aan boord.
Vervolgens vaarden we ongeveer 45 minuten om het eiland heen naar de noordkant, waar de tweede duik plaats zou vinden (hier leefden geen manta's). De stroming was hier ook sterk maar in één richting langs een muur van koraal. Het werd dus een drift-dive. Heel relaxed zweefden we voorbij aan het prachtige koraal met daarin kogelvissen, zeeslakken en talrijke vissen in allerlei kleuren. Ondanks dat we niet gezien hadden waarvoor we kwamen, waren we toch wel blij met wat we op de tweede duik gezien hadden (en de schildpad natuurlijk).
Tijdens de wildwaterachtbaan op de terugweg hebben we nog lekker kunnen verbranden op het dek, alvorens we na een uur weer aan wal kwamen. Terug bij de duikschool kregen we een heerlijke lunch geserveerd en iedereen leek oprecht verbaasd dat we niets gezien hadden. Lau heeft nog een gratis Joe's Gone Diving t-shirt gescoord en we hebben vervolgens afscheid genomen en zijn teruggebracht naar Ubud. Hier hebben we de avond lekker doorgebracht op het resort (voornamelijk in bad) en zijn daarna lekker gaan slapen.
Vandaag hebben we een relax dag gehad. We hebben gekeken wat we nog willen doen voor de komende week en daarbuiten vooral genoten van de zon. Vanochtend hebben we lekker ontbeten en onze favoriete huiskarper Wazalsky (in de vijver in het restaurant) nog even gedag gezegd. Hier ben ik er ook achter gekomen dat je karpers beter geen appel kunt voeren. We hebben ongeveer 10 minuten vreemde blikken van mensen gehad die zo'n twintig vissen zagen spartelen om een stukje appel op te sabbelen.
Verder is de dag zonder veel spanning voorbij gegaan. Lau heeft nog een adrenaline-kick gehad van het aantreffen van het naar eigen zeggen 'een spin zo groot als je hand', wat later zo groot als je duim bleek te zijn. Ik werd net nog even verrast door de gekko toen ik opweg was naar de buiten-wc. Over het formaat van deze zal ik maar niet teveel opscheppen denk ik.
Morgen checken we hier dus uit en worden we om 10 uur opgepikt door Wayan, die ons drie tempels en wat sawa's laat zien in de omstreken en op de weg naar Tanah Lot, waar we de komende 6 nachten gaan doorbrengen.
Voor nu is dit het weer lieve mensjes, we zijn blij met al jullie lieve, leuke en ook grappige reacties, dus we zien ze graag onder dit verslag verschijnen!
Groetjes vanaf het zuidelijk halfrond en tot snel,
Rowan (en Lau).
-
09 September 2015 - 19:50
Marijk:
Wat een onwijze pech, vanaf april iedere dag voorbij vliegende Manta's in het water en uitgerekend tijdens jullie duik geen Manta te zien....! Zo zonde maar helaas niets aan te doen. Gelukkig schildpad nummer 3 gespot, ik kreeg een filmpje door en ook deze dieren lijken te vliegen onder de waterspiegel, zo prachtig!
Net nog even uitgebreid kunnen Skypen, ook dat blijft bijzonder. Wij gewoon lekker thuis aan de lazy sushi (Lau wilde zó graag een hapje, hahaha) en jullie zo ver weg al klaar om naar bed te gaan maar altijd in voor een of eigenlijk 1000 verhalen.
Morgen op naar Thana Lot, met ergens eind van week nog een tripje naar het noorden in het verschiet, staan er weer allemaal nieuwe indrukken en Balineesjes op jullie wachten. Ik weet zeker dat jullie non stop zullen genieten tot jullie pas op woensdagavond laat de lucht ingaan op weg naar Dubai om zo uiteindelijk weer op Amsterdam Schiphol te landen. Ik vind het heerlijk te lezen, zien en te horen hoe enthousiast jullie zijn. Ik mis jullie wel hoor!
Dikke kus!
-
09 September 2015 - 21:59
Dad:
Heee Genieters
Wat een een vakantie hebben jullie toch weer!
Van de verhalen en foto's kan ik echt genieten,jammer idd
Van de manta's maar de tweede duik was zeer mooi aan de foto's te
Zien.en ja Row souvenirs winkels daar krijg je lau niet voorbij haha!
Ik ben benieuwd naar jullie laatste resort maar zal vast jullie kennende
Niet vervelend zijn.geniet weer van wat komen gaat en natuurlijk
Ook weer van elkaar.
Xxxx Dad
-
10 September 2015 - 09:17
Yvonne:
Wat jammer aan de ene kant dat jullie je mooie hutje alweer moeten verlaten. Het zag er zo
idylisch uit. En volgens mij was het dat ook.
Ook wel weer spannend om naar de volgende locatie te gaan en kijken en beleven wat daar allemaal is.
Wat vliegt de tijd dan om he.....
Mooie foto's van jullie duik. Ondanks dat je de manta niet gezien hebt hebben jullie wel hele mooie andere
dingen gezien!
Heel veel plezier de komende dagen op jullie laatste bestemming en geniet en ervaar het leven van daar
nog even.
Liefs en dikke knuffel xxxx -
10 September 2015 - 11:35
Oma:
Lieve Allebei,
Leuk Row om nu een verslag door jou geschreven te lezen!
Je bent ook een gezellige schrijver. Maar die spin van Lau was echt zo groot als een hand!!
Ik geloof dat!! -
10 September 2015 - 11:42
Opa H@k:
Lieve Lau, beste Rowan,
Dat jullie genieten is overduidelijk. Volgend jaar naar Florida voor de roggen en orka's, ook een uitdaging. Ik had verwacht dat jullie na de achterwaartse rol van boot wel tegen wat deining onder water zoude kunnen. Spinnen en gekko's zijn toch mooi,,,,,,,om op afstand te zien?
Op naar jullie 3e en laatste resort! Lau een foto van Joe's duikschool wil ik wel zien, beter misschien dan de foto onder de buitendouche (haha).
Nog een fijne tijd en een dikke kus voor Lau en voor Rowan een stevige hug! -
10 September 2015 - 13:26
Annelies:
jullie schrijven allebei echt heel leuk en zo dat je er goed een voorstelling van kan maken, echt pech wat de manta,s betreft maar die gaan jullie vast nog wel een keer zien in je ondernemende leventje!
enne je hoeft niet ver weg te zijn om door een spin gebeten te worden he?! hebben jullie op facebook paul z,n arm gezien, gebeten door een spin toen hij z,n schuur op ging ruimen, moest s,avonds toch nog naar de dokterspost, hij heeft vanmorgen hier een bakkie gedaan en de plek is nog niet weg.
nog heel veel plezier op jullie nieuwe stekkie! dikke kus annelies
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
