Liever te laat dan nooit..

Lieve allemaal,

Nou, een beetje (heel erg) laat maar hier is hij dan. Het laatste verslag vanuit zuid Afrika!

Waar waren we gebleven... Ohja, the Robberg Beach Lodge......in Plettenberg Bay. Een aanrader. In de voortuin alleen maar zee, zee en nog eens zee zover je kunt kijken zie je water met woeste golven. Op dag 2 dolfijnen gezien die met bosjes en al duikend door de golven voorbij trokken. Prachtig!
Bij het boeken van de deze Lodge, en bij het checken van de 'things to do' viel het woord Bungee Jumpen al. Laura was mega zenuwachtig en heeft pijn in haar buik gehad, iedere keer dat het woord bungeejumpen ter sprake kwam. Woensdag 28-9 was de dag. Na een heerlijke diner bij Zinzi (hiep hiep hoera voor Lau&Row die 50 maanden samen zijn) en een heerlijke nacht + ontbijt zijn we richting de Bloukrans bridge gereden. Op het oog een prachtige brug van 216 meter hoog die links een mooie berg view heeft en rechts een waanzinnig uitzicht over de zee (als je van Plettenburg afkomt dan he ;))
Ergens links een afslag genomen en het terrein opgereden. Toen begon het bij pappa en mamma lichtelijk te kriebelen....
Vlak onder de brug werd er gesprongen. Een diep ravijn met 1000-den bomen en helemaal onderaan een rivier. Wat er op alle filmpjes op YouTube zo eng uitzag, zagen we nu gewoon in het echt. Een voor een sprongen ze van de brug en in plaats van dat ik (Laura) zenuwachtig was begon ik er eigenlijk ontzettend veel zin in te krijgen. We (Row en ik) hebben zich ingeschreven, kregen tuigjes aan en kwamen terug met op beide rechterhanden ons gewicht, de tijd en ons 'jump number' geschreven. De kriebels werden nu serieus. We hebben diverse sprongen bekeken. Hoog, heel hoog, diep, heel diep...kriebels veranderde in pijn in mijn (Marijk) buik maar ik hield me stoer. Na een dikke kus en knuf plaats genomen voor het scherm met live uitzicht op het springpunt. Kostbaar 'bezit' werd ineens een nummertje....Nummer 53&54.

Terwijl pappa en mamma beneden voor het scherm aan het kijken waren, begonnen wij de mini tocht om op de brug te komen. Naast een bungeejump kan je ook de welbekende bridge walk doen. Je loopt over de brug heen waar ze in de brug een pad hebben gemaakt van een soort stevig gaas. Je kijkt dus regelrecht het ravijn in. We zijn stoer doorgelopen en waren als eerste van het groepje van ongeveer 20 man bij de eindbestemming.

Eenmaal daar aangekomen stond er keiharde muziek op, de adrenaline werd steeds erger en het enthousiasme begon alleen maar toe te nemen. Gelukkig waren we (Row en Laura) als derde en vierde dus we hoefde niet lang te wachten.
De sprong was ongelooflijk vet! Rowan mocht als eerste en sprong met een prachtige zweefduik naar beneden. Lau ging daarna, liet zich met armen wijd van de rand afvallen (nadat ze nog een keer gecheckt had of ze écht goed vast zat en mocht springen) en viel de vele meters prachtig richting de rivier naar beneden. Ruim op tijd werden ze allebei weer naar boven getrokken en zwiepte nog een aantal keer op en neer tot ze door Spider-Man weer naar boven werden begeleid. Na een uur of iets kwamen ze weer terug. Dit was achter de rug, thank God maar wat een waanzinnige ervaring. Bucket list, check!
De filmpjes en foto's werden bekeken en op een stickje gezet en Mart en ik hebben nog wat snuisterijen (Marijkes woordkeuze) voor thuis gekocht want ook hier waren weer voldoende kleedjes met koopwaar (weer Marijkes woordkeuze). Dankbaar dat we weer met vieren het terrein mochten verlaten zijn we gaan lunchen bij 'The Look-out deck'. Hier zagen we de dolfijnen die richting de Lodge voorbij kwamen. Heel bijzonder. s'Avonds bij "The Fat Fish" gegeten en daarna ons heerlijke grote bed in gedoken.

De volgende dag na het ontbijt hebben we de spullen gepakt en uitgecheckt om via de Garden route naar Hermanus te rijden. Een mooie route langs Knysna, Wilderness, Victoria Bay, Mossel Bay en verder veel de N2 want we kwamen in tijdnood door al dat moois. In Hermanus begon de dag daarna het "Whale fest" dus we kwamen op precies het juiste moment.

De dag daarna dan ook echt de eerste walvissen mogen zien in de baai voor onze deur, prachtig! Voor de zekerheid op de dag van vertrek terug naar Nederland een Tour "whalewatching" geboekt hoor, van dichtbij willen we ze natuurlijk ook zien. Voordat de laatste dag was aangebroken zijn Mart en Row nog op pad geweest om te gaan kooiduiken met witte haaien! Ik (Lau) zou eienlijk ook mee gaan maar onze Tour was gecanceld ivm de onderstroom en met moeite hebben we nog 2 plekken in de wacht kunnen slepen (Marijkes woordkeuze) op een andere boot. Lau en Marijk zijn die dag het dorp in gegaan en hebben heerlijk genoten van de voorbij zwemmende walvissen, de heerlijke lunch en het gezellige sfeertje. We zijn de hele dag verrast door een zonnetje en de mannen hebben een mega spannende ervaring gehad wat zeker niet is tegengevallen. Die avond hebben we de sfeer opnieuw kunnen proeven tijdens het eten bij Pear Tree, dit was top!

De dag daarna was het vroeg dag aangezien we om 09:00 bij de kade moesten zijn waar we gingen verzamelen voor de walvissen tocht. Ook dit was opnieuw heel erg gaaf. We hebben veel walvissen gezien, zelfs met baby's en ze kwamen ongelooflijk dichtbij. Wat een grote, mooie en bijzondere beesten. Ze voelen zich schuldig als er in plaats van plankton een visje bij zit en ze doen geen vlieg kwaad. Geweldig.

En toen was de vakantie voorbij. Na de walvissen gedag te hebben gezegd en na een mooie laatste zwaai van een grote vin zijn we teruggelopen naar ons huisje waar we de spullen hebben gepakt en in de auto zijn gestapt waarna we na lang vliegen weer op Schiphol stonden. We kunnen terug kijken op waanzinnige, vette dagen. Veel te kort aan de ene kant maar al zit je hier veel langer zal ook die tijd te kort zijn. Volgens mij (Marijk) heeft Sooph ook 15 dagen 'all inclusive' achter de rug want die heeft bij iedereen mee mogen eten, echt heel lief! Dank daarvoor!

Voor nu: hard brainstormen voor de volgende reis en aftellen tot het volgende avontuur.

Veel liefs, Marijk, Mart, Rowan en Laura!