Cape wines

Ik (M@rijk) heb de eer dit verslag te mogen schrijven als zijnde 'ghostwriter'.
Ik pak hem op waar we gebleven waren...
Na een zeer voorspoedig vluchtje met Mango afgelopen donderdag van Johannesburg naar Cape Town stonden we binnen een kwartier na landen mét onze koffers en backpacks wederom bij Hertz. Met een gloednieuwe parelmoer (lekker pauper!) kleurige Toyota RAV waar pas 1400 km op de teller stond gingen we op pad naar ons tweede adres "Dreamhouse Guesthouse" in Houtbaai. Nou, een Dreamhouse was het! Wat een view! Mooie kamers, Lau&Row helemaal links en wij helemaal rechts. Vreselijk aardige staff, niets was teveel, eigenlijk was alles 'to much' maar dan in de goeie zin van het woord. s'Avonds op advies van DG gegeten bij Papino's, lekker chill, gezellig en dichtbij. Na een zeer uitgebreide FaceTime sessie met mijn lieve schat in Nederland als rozen geslapen die nacht. Na een mooi en super lekker ontbijt in de auto gestapt op weg naar Cape Point. De route was amazing. Veel mooie uitkijkpunten, Lau&Row hebben weer op puntjes en randjes van kliffen gestaan, engbekken! Levert wel mooie plaatjes op moet ik eerlijk bekennen....Onderweg, langs de weg, gestopt bij een beeldenparadijs. Mart & ik hebben een houten giraffe gekocht, in laten pakken in kranten en bubbeltjes plastic dus we hopen dat hij de reis overleeft. Van het één kwam het ander. Na anderhalf uur reden we door met in de achterbak pakketjes waar drugsdealers jaloers op zouden zijn. Variërend van pinguïns, nijlpaarden tot giraffes en de denker. Mooie herinneringen voor thuis.
Aangekomen bij Cape Point gingen de sportievelingen (lees Lau&Row) met een stevige pas de berg op richting de vuurtoren. Ik heb normaliter nul interesse in de NS maar vond het treintje naar boven ineens echt mega interessant dus heb Mart overgehaald (was weinig voor nodig) om met mij mee te gaan :) Op m'n flip flops wel de laatste treden naar de vuurtoren geklommen en ook daar werden wij beloond met een adem benemend uitzicht, wauw! Uiteindelijk weer terug naar beneden en met een sandwich in de auto door naar mijn kleine vrienden @Boulders Beach! Ik heb genoten, werkelijk waar! Ze hadden mij daar mogen laten zitten en een week erna weer op mogen halen. Fantastisch! Bijzondere ervaring, zelfs na Kruger, om zo dichtbij de pinguïns te zijn. Hilarische foto's gemaakt, ik denk een kleine 200, en na ze allemaal dag gezwaaid te hebben (met de belofte ooit terug te komen) weer weggegaan.
In de auto merkte Row een tikje op, iets in de band. Na een grondige check door beide mannen werd er een (overigens duidelijk zichtbare) dikke bout in het linker achterwiel ontdekt. We waren op weg naar Beau Constantia (Whinetasting) maar bij aankomst bleek deze net te sluiten en omdat we contact moesten zien te krijgen met Hertz besloten we, begeleid door de tik, toch door te rijden naar "Buitenverwachting". Echt een heel vervelende locatie om te moeten wachten op Hertz (not) dus dan gelijk maar 'even' iets te eten en drinken. Na een uurtje of 4 gingen we met een nóg nieuwere Toyota RAV (1200 km op de teller en wit van kleur dit keer) en gevulde buikjes terug naar DG. Abnormaal lekker gegeten en gedronken, 10 sterren wat mij betreft. Het werd nog leuker toen we de rekening kregen.
De volgende dag stond Table Mountain op het programma. Helaas stonden we op met lage bewolking met een net zo'n lage temperatuur. Plannen omgegooid en de dag besteed aan 2 marktjes, een eenmansshow van een zeehond in de haven, een Whinetasting @Beau Constantia (die nu wel open was) en een heerlijke sushi lunch in het pas geopende Harbour House op Constantia Nek. De dag afgesloten wederom bij Harbour House maar dan in Waterfront @Cape Town. Volgende ochtend vroeg op, heerlijk zonnetje en heldere bergtoppen dus buiten ontbeten, spullen ingepakt, uitgecheckt en op naar Table Mountain! Op het laatste moment heb ik besloten om het gondeltje aan mij voorbij te laten gaan en de tocht naar boven te trotseren. Na 20 treden al vette spijt maar teruggaan was geen optie (waren mijn eigen woorden, hoe dom...) dus door geklommen. Lau&Row waren al snel uit het zicht. Binnen 100 minuten bereikte zij de top, echt knap! Ik kwam samen met Mart (mijn mental coach tijdens deze klim, bepakt met zijn fototoestel, rugzak met water en mijn volgepakte handtas (cowboy bag, grote maat) 88 minuten later aan met mijn tong op mijn tenen. Naast dat ik wel 15 redenen kon verzinnen deze Mountain NIET te beklimmen waren er ook 3 voordelen: 1-> het uitzicht, 2-> mega bijgekleurd en 3-> het gevoel van trots. Op allemaal! Na een paar foto's (stuk of 250) door onze huisfotograaf en de nodige springacties van onze 2 acrobaten hebben we een snelle lunch gepakt, onszelf voorzien van vocht (gewoon water hoor (nog) geen bier) en hebben we de gondel terug naar beneden genomen want na mijn spijt moment bij 20 treden heb ik Mart bij tree 22 al laten weten dat ik hem sowieso niet terug zou lopen. Gelukkig gingen Lau&Row ook gezellig met het gondeltje mee. Na een nog af te leggen bergetappe (naar beneden gelukkig) naar de auto heeft Rowie ons moe maar zeer voldaan naar ons 3de adres in Franschhoek gereden. The Villa's at Le Franschhoek. Aangekomen in 'Villa nummer 66' hadden Lau en ik een HNTM moment. Gillend het huis door, woonkamer, keuken, veranda, door naar beneden (daar waren de slaapkamers en badkamers), hilarisch. Na een frisse douche (letterlijk voor Lau want zij ging als laatst en toen was de boiler leeg...) hebben we onszelf verwend voor goed gedrag én inzet bij "Le Bon Vivant"! Pierre Hendriks, een Nederlandse kok die zich 14 jaar geleden in Franschhoek gevestigd heeft met een top restaurant. Vijf gangen met begeleidende wijnen en de nodige verdiende biertjes. Plaatjes van borden, veel te lekker en te veel en dit alles aan een ronde tafel naast het grote raam waarmee je de keuken inkeek. Super vet! Gelukkig maar 7 minuten terug rijden, je zult begrijpen, wederom als roosjes geslapen. De volgende ochtend in het kader van efficiëntie een ontbijtje bij de deli gehaald. Een baquette Roasted Chicken voor Row en voor de rest een baquette Simpley Salmon (ik begrijp de naam niet helemaal want het was alles behalve Simpley, wel handy om mee te nemen misschien dat ze dat bedoelde). Vier wijnhuizen bezocht waarvan de eerste dicht was, erg jammer. Tokara staat dus op de wishlist en doorgereden naar nummer twee, Rust en Vrede. Prachtige landhuizen met mega grond eromheen waar alle druifjes op groeien. Heerlijke 'wijntjes' geproefd. Het derde landgoed was Boschendal. Deze wijn hadden we in Grand Kruger Lodge gedronken en op Boschendal hebben we ook een Tour geboekt en het hele proces uitgelegd gekregen voordat we ook daar aan de proeverij begonnen. Als vierde en tevens laatste Wijnhuis Grande Provence, prachtig landgoed ook weer met heerlijke wijnen! Tot nu toe 4 flesjes in de koffer om van te genieten. Vanmorgen uitgecheckt, ontbijtje bij de deli gehaald en nu op weg naar Plettenberg Bay. Row rijdt, Lau let op de route en bedankt iedereen die we inhalen door even de alarmlichtjes aan en uit te doen. De playlist speelt lekkere nummertjes af. Mart zit klaar met z'n camara want je weet nooit wat je tegenkomt en zo zijn we straks weer ruim 500 km verder in onze reis. Voor degene die zich afvraagt of ik het naar mijn zin heb? Ik geniet met volle teugen! Ik denk overigens dat ik voor alle-4 spreek!

Liefs namens ons, M@rijk.