Leaving the desert!
Blijf op de hoogte en volg Laura en Rowan
10 Augustus 2014 | Verenigde Staten, Jackson
Beste allemaal,
Alweer enkele dagen geleden hebben wij de Canyonlands verlaten om onze tocht voort te zetten richting het westen. Na opnieuw naar de zonsopgang gekeken te hebben, ditmaal op een locatie genaamd ‘Mesa Arch’, op zo’n twintig minuutjes rijden en lopen van de camping vandaan, zijn we rond half negen vertrokken naar Bryce Canyon.
Tijdens deze vijf uur durende rit verlieten we het woestijnachtige klimaat en kwamen we terecht in een meer begroeid gebied. Naast het feit dat het meer begroeid was, werd de omgeving ook wat minder bevolkt. Voor het eerst in onze vakantie hebben we vanaf het vertrek in Moab (een stad vlakbij Canyonlands) geen MacDonalds meer gezien, wat voor Amerikaanse begrippen inhoudt dat je je nu echt op een afgelegen locatie bevindt.
Aangekomen op de plaats van bestemming, Bryce Canyon, gingen we, na het passeren van de National Park entrée, snel op zoek naar een camping plaats, op een van de first-come-first-serve campgrounds.
Hier hadden we meteen prijs, rond 14:00 claimden we onze plaats voor drie nachten op de North Campground, gelegen aan de rand van het park, op loop afstand van de canyon-rand, de lokale ‘grocery store’ en het Visitor Center.
Na wat overheerlijke hotdogs op 10-dagen oude broodjes gegeten te hebben, hebben we eerst wat boodschapjes gedaan. In het winkeltje vonden we een 15 meter lang touw, ideaal voor mevrouw die graag in haar hangmat wilde liggen, een aankoop die tot op heden nog vrij ongebruikt was gebleven.
Met de nieuwe aankopen kwamen we terug bij onze campingplaats, hier zou Rowan de tent opzetten en Laura de hangmat wel even ophangen. Dit resulteerde in Rowan die inderdaad de tent opzette en Rowan die de hangmat (samen met Lau) ophing. Na een klein half uurtje lag ze daar dan, als een koninginnetje in de zon, helemaal tevreden.
Tegen de avond hebben we eerst heerlijk salade gegeten (eindelijk vers voedsel) en vervolgens het Amerikaans Jokeren voortgezet, waarin onze Lau probeerde haar weerzinwekkende achterstand terug te brengen (wat enigszins gelukt is).
Vervolgens hebben we Gaston en zijn familie ontmoet (voor degenen die hem niet kennen, een vriend van Rowan), die toevallig ook in Amerika op vakantie was.
Na samen gezellig nog wat gegeten te hebben in een lokaal restaurant, waar een iets te groot toetje werd geserveerd, en wat ervaringen uitgewisseld te hebben, zijn we net voor middernacht teruggekeerd naar onze camping.
Hier aangekomen bleek dat de temperatuur inmiddels was gedaald richting de 10 graden en dat betekende dat een koude nacht ons te wachten stond (Bryce is een vrij hoog-gelegen gebied, vandaar de lage temperaturen).
Na een goede nachtrust (in de kou) en een rustige morgen van eekhoorns spotten en relaxen in de hangmat, hebben we ‘s middags onze bergschoenen aangedaan voor een mooie wandeling door de Bryce Canyon. In de zonovergoten vallei vol met prachtige Hoodoo’s (een soort reusachtige stalagmieten van zandsteen), zagen we in een kleine drie uur het grootste gedeelte van dit bijzondere gebied.
Heel eenzaam was deze tocht niet, aangezien we voortdurend het geschreeuw van een Nederlandse moeder hoorde, die haar kinderen al zag vallen bij elke losse kiezelsteen op of naast het pad.
Aan het einde van de heerlijke wandeling, die tot nog toe slechts naar beneden (of vlak) was verlopen, werden we in het laatste halfuur getrakteerd op een steile helling terug naar de rand van de canyon. Een deel van ons gezelschap kwam, met het nodige gemopper, een hoofd als een tomaat en sjokkend als een os, boven aan, terwijl een ander deel nog rustig foto’s aan het maken was van de canyon.
Een klein uur later waren we terug op de camping, waar we direct verwelkomd werden door een kleine horde eekhoorns en chipmunks. Een spannende avond met het eerst gelukte kampvuur (door Laura gemaakt), de nodige flesjes Apple & Strawberry ale en kaartspelletjes volgden.
Na zonsondergang kropen we heerlijk terug in onze slaapzakjes, voor de tweede nacht op deze camping.
De volgende ochtend zijn we redelijk vroeg opgestaan en reden we vervolgens rond 09:30 richting Zion Canyon, een andere bezienswaardigheid in deze omgeving. Ruim anderhalf uur rijden verder, arriveerden we op deze locatie, gelegen tussen twee hoge bergwanden van rode en gele zandstenen.
Hier hebben we eerst lekker gegeten en heeft Laura contact gehad met het thuisfront. Vervolgens hebben we de lokale shuttlebus verder het park in genomen, om daar een mooie wandeling naar de Emerald Pools te maken. Deze wandeling bracht ons langs de bergwanden omhoog naar drie kleine watertjes, waarvan eigenlijk alleen de derde echt de moeite waard was. We hadden iets meer van het geroemde Zion verwacht, al was de dag nog steeds erg mooi en misschien zijn we ook wel wat verwend geworden met alle natuurparken van de afgelopen weken.
Tegen het eind van de middag reden we wederom terug naar Bryce, waar we net voor sluitingstijd van de lokale supermarkt nog wat boodschappen deden, alvorens we terugkeerden naar onze campingplaats. Hier maakten we, voor het laatst op deze locatie, een kampvuur en aten we geroosterde worstjes, voordat we, optijd, gingen slapen.
Gisteren hebben we opnieuw een lange, 4,5 uur durende, rit gemaakt richting Salt Lake City, waar we na een flinke week kamperen weer eens in een hotel konden slapen; het Marriott City Center Hotel. Het was even zoeken, maar nadat we het gevonden hadden, hebben we snel ingecheckt, omgekleed en zijn we naar het zwembad en hottub vertrokken. Hier hebben we een uurtje gerelaxed, zijn daarna gedouched en wel de stad ingegaan. Voor ons hotel vindt momenteel een festival plaats waar kraampjes en muziek elkaar afwisselen, een leuk uitstapje. Na een bezoek aan het festival hebben we heerlijk gegeten bij de Panda Express en zijn we rond zonsondergang teruggekeerd naar de kamer, waar een heerlijk bed op ons stond te wachten.
En nu is het ochtend, over iets meer dan een uurtje vertrekken we weer uit deze mooie stad en reizen we, via het Salt Lake, naar Grand Teton en Yellowstone, waar we de komende vier nachten zullen verblijven. Daarna gaan we dan echt de oversteek naar Canada maken, op weg naar de beren en nog meer avonturen.
Voor nu is dit hem weer, bedankt voor het lezen en tot snel,
Laura & Rowan
Alweer enkele dagen geleden hebben wij de Canyonlands verlaten om onze tocht voort te zetten richting het westen. Na opnieuw naar de zonsopgang gekeken te hebben, ditmaal op een locatie genaamd ‘Mesa Arch’, op zo’n twintig minuutjes rijden en lopen van de camping vandaan, zijn we rond half negen vertrokken naar Bryce Canyon.
Tijdens deze vijf uur durende rit verlieten we het woestijnachtige klimaat en kwamen we terecht in een meer begroeid gebied. Naast het feit dat het meer begroeid was, werd de omgeving ook wat minder bevolkt. Voor het eerst in onze vakantie hebben we vanaf het vertrek in Moab (een stad vlakbij Canyonlands) geen MacDonalds meer gezien, wat voor Amerikaanse begrippen inhoudt dat je je nu echt op een afgelegen locatie bevindt.
Aangekomen op de plaats van bestemming, Bryce Canyon, gingen we, na het passeren van de National Park entrée, snel op zoek naar een camping plaats, op een van de first-come-first-serve campgrounds.
Hier hadden we meteen prijs, rond 14:00 claimden we onze plaats voor drie nachten op de North Campground, gelegen aan de rand van het park, op loop afstand van de canyon-rand, de lokale ‘grocery store’ en het Visitor Center.
Na wat overheerlijke hotdogs op 10-dagen oude broodjes gegeten te hebben, hebben we eerst wat boodschapjes gedaan. In het winkeltje vonden we een 15 meter lang touw, ideaal voor mevrouw die graag in haar hangmat wilde liggen, een aankoop die tot op heden nog vrij ongebruikt was gebleven.
Met de nieuwe aankopen kwamen we terug bij onze campingplaats, hier zou Rowan de tent opzetten en Laura de hangmat wel even ophangen. Dit resulteerde in Rowan die inderdaad de tent opzette en Rowan die de hangmat (samen met Lau) ophing. Na een klein half uurtje lag ze daar dan, als een koninginnetje in de zon, helemaal tevreden.
Tegen de avond hebben we eerst heerlijk salade gegeten (eindelijk vers voedsel) en vervolgens het Amerikaans Jokeren voortgezet, waarin onze Lau probeerde haar weerzinwekkende achterstand terug te brengen (wat enigszins gelukt is).
Vervolgens hebben we Gaston en zijn familie ontmoet (voor degenen die hem niet kennen, een vriend van Rowan), die toevallig ook in Amerika op vakantie was.
Na samen gezellig nog wat gegeten te hebben in een lokaal restaurant, waar een iets te groot toetje werd geserveerd, en wat ervaringen uitgewisseld te hebben, zijn we net voor middernacht teruggekeerd naar onze camping.
Hier aangekomen bleek dat de temperatuur inmiddels was gedaald richting de 10 graden en dat betekende dat een koude nacht ons te wachten stond (Bryce is een vrij hoog-gelegen gebied, vandaar de lage temperaturen).
Na een goede nachtrust (in de kou) en een rustige morgen van eekhoorns spotten en relaxen in de hangmat, hebben we ‘s middags onze bergschoenen aangedaan voor een mooie wandeling door de Bryce Canyon. In de zonovergoten vallei vol met prachtige Hoodoo’s (een soort reusachtige stalagmieten van zandsteen), zagen we in een kleine drie uur het grootste gedeelte van dit bijzondere gebied.
Heel eenzaam was deze tocht niet, aangezien we voortdurend het geschreeuw van een Nederlandse moeder hoorde, die haar kinderen al zag vallen bij elke losse kiezelsteen op of naast het pad.
Aan het einde van de heerlijke wandeling, die tot nog toe slechts naar beneden (of vlak) was verlopen, werden we in het laatste halfuur getrakteerd op een steile helling terug naar de rand van de canyon. Een deel van ons gezelschap kwam, met het nodige gemopper, een hoofd als een tomaat en sjokkend als een os, boven aan, terwijl een ander deel nog rustig foto’s aan het maken was van de canyon.
Een klein uur later waren we terug op de camping, waar we direct verwelkomd werden door een kleine horde eekhoorns en chipmunks. Een spannende avond met het eerst gelukte kampvuur (door Laura gemaakt), de nodige flesjes Apple & Strawberry ale en kaartspelletjes volgden.
Na zonsondergang kropen we heerlijk terug in onze slaapzakjes, voor de tweede nacht op deze camping.
De volgende ochtend zijn we redelijk vroeg opgestaan en reden we vervolgens rond 09:30 richting Zion Canyon, een andere bezienswaardigheid in deze omgeving. Ruim anderhalf uur rijden verder, arriveerden we op deze locatie, gelegen tussen twee hoge bergwanden van rode en gele zandstenen.
Hier hebben we eerst lekker gegeten en heeft Laura contact gehad met het thuisfront. Vervolgens hebben we de lokale shuttlebus verder het park in genomen, om daar een mooie wandeling naar de Emerald Pools te maken. Deze wandeling bracht ons langs de bergwanden omhoog naar drie kleine watertjes, waarvan eigenlijk alleen de derde echt de moeite waard was. We hadden iets meer van het geroemde Zion verwacht, al was de dag nog steeds erg mooi en misschien zijn we ook wel wat verwend geworden met alle natuurparken van de afgelopen weken.
Tegen het eind van de middag reden we wederom terug naar Bryce, waar we net voor sluitingstijd van de lokale supermarkt nog wat boodschappen deden, alvorens we terugkeerden naar onze campingplaats. Hier maakten we, voor het laatst op deze locatie, een kampvuur en aten we geroosterde worstjes, voordat we, optijd, gingen slapen.
Gisteren hebben we opnieuw een lange, 4,5 uur durende, rit gemaakt richting Salt Lake City, waar we na een flinke week kamperen weer eens in een hotel konden slapen; het Marriott City Center Hotel. Het was even zoeken, maar nadat we het gevonden hadden, hebben we snel ingecheckt, omgekleed en zijn we naar het zwembad en hottub vertrokken. Hier hebben we een uurtje gerelaxed, zijn daarna gedouched en wel de stad ingegaan. Voor ons hotel vindt momenteel een festival plaats waar kraampjes en muziek elkaar afwisselen, een leuk uitstapje. Na een bezoek aan het festival hebben we heerlijk gegeten bij de Panda Express en zijn we rond zonsondergang teruggekeerd naar de kamer, waar een heerlijk bed op ons stond te wachten.
En nu is het ochtend, over iets meer dan een uurtje vertrekken we weer uit deze mooie stad en reizen we, via het Salt Lake, naar Grand Teton en Yellowstone, waar we de komende vier nachten zullen verblijven. Daarna gaan we dan echt de oversteek naar Canada maken, op weg naar de beren en nog meer avonturen.
Voor nu is dit hem weer, bedankt voor het lezen en tot snel,
Laura & Rowan
-
11 Augustus 2014 - 19:49
Oma:
Lieve Allebei,
Wat een blog weer, deze keer door Row geschreven, denk ik, weet ik haast wel zeker!
Heerlijk verhaal, ik zie het helemaal voor me!
Vooral het gemopper en het rode koppie van Lau bij de steile helling! Maar ondertussen doet ze het wel!! En dan ook nog een kampvuur aan krijgen, na drie weken!! Je wordt nog een echte kampeerder Lau.
En nu op naar Yellowstone en dan naar Canada, Vancouver Island, het houdt niet op!!!
Heerlijk dat jullie het zo fijn hebben, blijf genieten en tot de volgede whap of blog!
Kus voor allebei, Oma -
11 Augustus 2014 - 19:50
H@k:
Lieve Lau en Rowan,
Het was wederom een goed en leuk te lezen verhaal. Jullie hebben het een beetje koud 's nachts en daar heb ik helemaal geen medelijden mee omdat Lau schreef dat ze de dikste en de warmste slaapzak had gekocht bij de start van de "journy". Nu ook nog eindelijk in een hangmat en je weet wat jullie Opa hier altijd meemaakt tussen medio april en september! Wie weet Lau slaap je in of bij de Blokhut ook nog eens in je hangmat!
Wat een toeval om , na Alex, ook nog een vriend van Rowan tegen te komen.
Nog even en dan de doorsteek naar Canada........machtig interessant hoor! Ik heb geleEn dat de walvissen en ook de beren bij de zalmtrek vaak goed zichtbaar zijn. Wel oppassen hoor! Je weet nooit of het menu van de Canadese beer zalm is of.......?
Jullie lopen lekker en ik lees tussen alles door dt het polsprobleem ook tot het verleden behoort. Lekker!!!!
Blijf genieten en pas op elkaar!
Lieve groet,
H@k -
11 Augustus 2014 - 21:07
Yvonne:
Laura, dat vest van Rowan had deze nachten dus toch wel lekker geweest.....:-( Nou ja, jullie houden elkaar vast wel lekker warm.
Mss straks een lekker zalmpje vangen en dan roosteren, verser kan niet!
Enjoy en let op de beren! Knuffel xxx -
11 Augustus 2014 - 21:56
Marijk:
Mooi hoor guys, echt gaaf! Wat een belevenissen, keer op keer!
Hoe vet om Gaston and family te meeten en boven op de Bryce heel familie de Graaf spontaan tegen te komen, wie maakt dat nou mee! Ook leuke Amerikaanse families leren jullie kennen op de campings die jullie aandoen. Dat heb je weer niet zo snel in een hotel al kan ik mij zo (!) heel goed voorstellen dat een nachtje in een groot fris en schoon bed, na een heerlijke warme douche met een hoop sop en zachte uitgekamde gewassen haren zó super lekker is maar ook jullie tentje is en blijft geweldig en ook die heeft z'n charmes! Ik hoop dat de hangmat mee naar NL komt, leuk voor in Gorssel, gezellig naast opa ;)
Ik val in herhaling maar blijf genieten allebei!
Miss and love you both!
Xx
-
12 Augustus 2014 - 21:43
Theo:
nou ik heb hier nog een wapen staan hoor , een leuk berenvelletje aan de muur voor weinig zal best wel staan . maak maar veel plezier daar en we zijn benieuwd naar Canada
-
13 Augustus 2014 - 16:46
Dad:
Wat een verhaal weer en de fam de graaf tegen komen,wat een toeval en wat is de wereld dan toch klein zelfs als je in het grote Amerika bent.Heerlijk dat gelet en gescheeuw van ouders (lekker he als ze thuis zijn ). Mooie foto's weer zels met je tel Lau. Lekker hangmatje en kampvuur eindelijk! Ik lees het al het gaat jullie goed,fijn hoor! Ben benieuwd naar Canada en de walvissen,beren en zalmpjes die laatste kan je hier vast en zeker goed eten.Have fun en je weet het geniet van al het moois en zeker van elkaar!xxxx dad
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
